Overslaan en naar de inhoud gaan
Joost Bakker - Photo: Adam Gibson
Joost Bakker - Photo: Adam Gibson

#futurefoodsystem

Joost Bakker

Joost Bakker is een interdisciplinaire visionair, geboren in Nederland en opgegroeid in Australië.

‘De meest destructieve menselijke activiteit op de planeet is de manier waarop we ons voedsel kweken, oogsten, transporteren, verkopen en eten. Wij kunnen de grootste problemen in de wereld oplossen door simpelweg de manier waarop we leven te veranderen. Het is mogelijk voedsel te verbouwen rijk aan voedingsstoffen, met behulp van 's werelds meest verspilde en volop beschikbare bronnen.’ Joost

The Greenhouse wordt gebouwd op Federation Square in Melbourne. Acht maanden lang zullen bekroonde chef-koks Matt Stone en Jo Barett wonen en werken in de woning, die wordt gebouwd van recyclebare materialen. Het project zal zijn bewoners onderdak bieden, voeden en volledig voorzien van de benodigde energie.

Het Future Food System zal zichtbaar zijn voor iedereen. Door het upcyclen van wat wij nu nog als ‘afval’ beschouwen, wordt voeding geproduceerd die rijk is aan voedingsstoffen. Matt Stone en Jo Barett hebben het ambitieuze doel alleen te koken en eten wat ze zelf verbouwen in het project. Alle recepten, de manier van kweken, alle bouwprocessen en gebruikte systemen zullen via de social mediakanalen te volgen zijn. Bezoek de website voor informatie over het project en de tours, bekijk livestreams, boek een diner of bekijk het project via the virtual tour.

In samenwerking met de Universiteit van Melbourne, het CSIRO en vooraanstaande vakspecialisten zullen de doelstellingen van Future Food System gevolgd en geanalyseerd worden. De bevindingen zullen regelmatig met het publiek worden gedeeld, van de luchtkwaliteit in de woning (onder andere vanwege de aanwezigheid van natuurlijke elementen in het pand) tot het monitoren van de darmflora van de bewoners. De voeding die in het project gekweekt wordt zal vergeleken worden met vergelijkbare voeding uit de supermarkt, om de verschillen in voedingsstoffen te onderzoeken.

Joost Bakker:

Federation Square is een fantastische plek om mijn project te realiseren, midden in de stad. De bouw is voor iedereen via onze sociale mediakanalen te volgen. Eind september hopen wij de bouw af te ronden zodat Matt Stone en Jo Barett het project kunnen bewonen. Zij zullen acht maanden lang aantonen dat het mogelijk is volledig zelfvoorzienend te leven midden in de stad.

Greenhouse at Federation Square

Het project wordt gebouwd met recyclebare materialen. Het frame is van staal, afgewerkt met rubber. De muren, de vloer en het plafond worden gebouwd van samengeperst stro, aan de buitenkant bekleed met een natuurlijke, brandwerende laag die ik in 2012 heb getest. Op de daken komen zonnepanelen en daktuinen en in het gebouw een trappenhuis-atrium en mush(room). Het toilet bevindt zich boven de digester. Met het organische afval van de digester, waar ook de urine en ontlasting in opgevangen wordt, wordt gas gegenereerd voor de oven en kookplaten. Miele heeft het gebruik van dit systeem ondersteund, ik werk al lange tijd samen met Miele en dit toont opnieuw hun wederzijds respect en hun verlangen mee te werken aan een duurzame toekomst.

Systeem zonder afval

Mijn doel is het zero-waste system, geen afval meer creëren en essentiële voedingsstoffen terugbrengen in ons eten. In de natuur bestaat geen afval. Wij mensen zijn de enige wezens die afval produceren en dat is niet nodig. De enige reden waarom wij afval produceren is omdat wij een systeem hanteren waarin dit is toegestaan. Als wij alternatieven ontwikkelen en afval produceren eenvoudig niet meer toestaan, leven wij in de toekomst in een nieuw en veel beter systeem zonder afval.

'We designed waste into our lives, now we need to design it out.'

Image
Photo: Thomas Brooke
Photo: Thomas Brooke

Mijn obsessie voor zero-waste gaat veel dieper, ik geloof dat het voortbestaan van de mens als soort afhangt van de ontwikkeling van een zero-waste-economie, een gesloten kringloop. Ons voedsel voedt ons niet meer, want onze bodem is uitgeput. Door het 'afval' direct terug te brengen naar de bodem, breng je de voedingsstoffen terug naar het voedsel dat we verbouwen. Er zijn zoveel lagen van leven in de bodem, bacteriën, mycelium, wormen en andere levende organismen zijn fundamenteel voor het kweken van gezond voedsel. Deze tijd biedt een ongelofelijke kans; we kunnen nu een radicale verandering in het systeem aanbrengen. Daarom ben ik zo gepassioneerd door zero-waste. Zoals Douglas McMaster zei: ‘Afval is een vergissing van de verbeelding.’

Gesloten kringloop

In 1860 schreef een dokter in Amerika over de welvarendheid van een volk dat leeft op voedingsrijke grond. Het heeft invloed op zowel de lichamelijke als de geestelijke gezondheid. Als de grond uitgeput wordt, gaat het twee generaties nog best goed. Bij de derde generatie ontstaan de problemen, dat is wat we nu zien gebeuren. Vanaf 1918 gebruiken we kunstmest. Nu, 100 jaar later, floreren ziekten als depressiviteit, kanker, angststoornissen en andere ziekten in de wereld. De oorzaak ligt grotendeels in onze voeding. De enige manier om dit op te lossen is door terug te gaan naar het oude systeem, de gesloten kringloop.

Haber en Bosch

In 1918 maakten wetenschappers en artsen zich zorgen hoe een bevolking van 2 miljard mensen gevoed moest worden. In datzelfde jaar kregen Haber en Bosch de Nobelprijs voor het maken van kunstmest uit gas. De verandering was revolutionair en al snel leverde de landbouw wereldwijd een gigantisch rendement op, jaar na jaar. Het was niet langer noodzakelijk gewassen en veeteelt af te wisselen. Deze revolutie staat nu bekend als ‘de groene revolutie’, er werd meer voedsel geproduceerd dan we ooit konden consumeren. Dit was de reden waarom wij bijvoorbeeld graan gingen gebruiken als voeding voor onze dieren.

Kunstmest

Synthetische NPK-meststof voorziet planten van 3 elementen waardoor ze bijna voor je ogen groeien, Stikstof, Fosfor en Kalium. Nu beseffen we dat de andere 100+ elementen die wij (en dieren) nodig hebben voor onze gezondheid, ontbreken in dit systeem. Al deze elementen hebben we jarenlang uit onze bodem ontgonnen waardoor vandaag de dag de meeste bodems zijn uitgeput.

Wat dit systeem produceert is leeg, fake voedsel. We hebben grote tekorten aan micronutriënten, zoals mangaan, zink, magnesium, ijzer, een lange lijst van essentiele voedingsstoffen. Ons moderne voedselsysteem voedt ons met gecompromitteerd voedsel en voor mij is het duidelijk wat het effect is op onze samenleving. Depressie, angst en degeneratieve ziekten nemen in een alarmerend tempo toe, niet alleen bij volwassenen, maar ook bij kinderen. Daarnaast ontginnen wij continu oude bossen doordat de boeren op zoek zijn naar 'verse' voedingsrijke bodems. Naar mijn mening werkt het met grond hetzelfde als met een bank. We blijven opnemen en gebruiken, maar storten niets terug, waardoor de voedingsstoffen in onze bodem uiteindelijk verdwijnen. Onze bankrekening is leeg, we hebben niets teruggestort.

Future Food System

We zijn nu bezig met het bedenken van recepten en het planten van zaden voor het Future Food System. Jo Barett is bekend vanwege haar desserts en kazen; ze gebruikt vaak melk in haar recepten. Maar melk is moeilijk te produceren in dit project, je kunt een koe niet op het dak laten grazen. Daarom ging ik op zoek naar alternatieven.

Tijgernootjes of Chufa

Die vond ik in zogenaamde Tijgernootjes of Chufa, een gewas dat al meer dan 1,5 miljoen jaar wordt gebruikt. In de oudheid bestond 80% van het dieet van de mens uit Tijgernoten. Er is slechts 6 m2 nodig om elke dag genoeg Tijgernoten te verbouwen voor een glas melk per persoon. Het is een duurzaam alternatief voor gewone melk en bevat meer vezels. Tijgernoten worden beschouwd als onkruid, zelfs de onkruidverdelger Round-Up roeit het niet uit. Dat vind ik mooi, je maakt waardevol voedsel van iets dat waardeloos lijkt.

Piramides van Egypte

Matt en Jo zijn enthousiast, gisteren roosterden ze de Tijgernootjes en overgoten ze met honing. In Egypte, in de piramides, zijn geroosterde Tijgernoten gevonden die bedekt waren met honing, in de graven van de farao's. Het is ongelofelijk waardevol te koken met voedsel dat al langer dan een miljoen jaar wordt gegeten. Zo zijn er nog veel meer dingen die uit onze voeding zijn verdwenen. Vaak ontstaan de beste oplossingen vanuit problemen. We hebben een revolutie nodig, een rewilding systeem, zonder afval.

Gras grazen essentieel voor koeien

Zodra we denken dat we de dingen beter kunnen regelen dan de natuur, gaat het mis. Het is bijvoorbeeld noodzakelijk dat koeien gras eten, alleen dan vind je vitamine K2 in hun melk. Als een koe waar je melk van drinkt geen gras heeft gegeten, verkalkt het calcium in je slagaders door het gebrek aan vitamine K2. Dit veroorzaakt onder andere hersenbloedingen en hartproblemen. Vaak komen deze problemen pas vele generaties later aan het licht.

De supermarkten liggen vol met producten waarvoor melk is gebruikt, waar alle waardevolle elementen uit gepasteuriseerd zijn. Een boer die 100 jaar geleden 6 koeien had, heeft nu 400 koeien in zijn stal. Als gevolg daarvan worden enorme hoeveelheden soja geïmporteerd om deze koeien te voeden. Denemarken importeerde in 2019 maar liefst 17 miljoen ton soja om hun koeien te voeden. Om die soja te verbouwen, worden regenwouden vernietigd, chemicaliën geruikt en vervolgens wordt het naar de andere kant van de wereld getransporteerd. Een defect systeem dat zelfs door Europese burgers wordt gesubsidieerd. Een systeem dat voor mij zinloos is, hoe kunnen we dit laten gebeuren?

Planetaire en menselijke gezondheid

Het is waanzin om grote aantallen koeien, varkens of kippen in industriële stallen bij elkaar te zetten in een relatief kleine ruimte. Kippen die 5 weken oud zijn en een kilo wegen, het is ongetwijfeld de goedkoopste manier, maar deze economische besparing betalen wij op een andere manier terug. Planetaire en menselijke gezondheid zijn de waardevolle kosten die niet worden berekend.

Ons voedsel wordt aan de andere kant van de wereld verbouwd en getransporteerd naar de plek waar we wonen. In de fabrieken wordt het verpakt in plastic, gesteriliseerd tot al het leven eruit is, zodat het een verhandelbaar, transporteerbaar product kan worden. Het resultaat is dood voedsel. Wij mensen zijn geëvolueerd door het eten van levend voedsel, daarom is het noodzakelijk dat we zo snel mogelijk onze levensstijl veranderen.

Image
Photo: Thomas Brooke
Photo: Thomas Brooke

Leven in het voedselsysteem

Op dit moment beseffen veel mensen, zowel jongeren als ouderen, dat het zoveel beter is als we ons eigen eten verbouwen, vooral vanwege de kwaliteit. De belangstelling voor het verlengen van de houdbaarheid door fermentatie stijgt gigantisch. Dat is wereldwijd een enorme vooruitgang. Het wordt tijd dat we thuiskomen en tussen ons voedsel leven, zien hoe het groeit, hoe het met onze dieren gaat, dat voelt toch geweldig. Je wordt deel van de natuur en ademt het, je leeft in je eigen voedselsysteem, dat is de toekomst. De afgelopen honderd jaar hebben we getracht ons voedselsysteem te verlaten, dit is duidelijk een vergissing geweest.

Weston Price

Weston Price, die van 1918 tot 1928 directeur was van de America Dental Health Association in Amerika, reisde de wereld rond voor zijn onderzoek naar voedingssystemen. Zijn waardevolle werk toonde het verband aan tussen voedingsstoffen in voedsel en de mate van tandbederf. In die tijd hadden veel Amerikanen last van een slechte ontwikkeling van de kaak en 1 Op de 3 tanden van de bevolking was aangetast door tandbederf. Onder de Aboriginals in Australië vond hij een stam waar geen tandbederf voorkwam; onder de Eskimo's in Alaska had 1 op de 300 mensen last van tandbederf. Price toonde aan hoe belangrijk voedingsstoffen in ons voedsel zijn voor ons welzijn.

Afval hergebruiken

In het Future Food System gebruik ik afval drie keer. Eerst wordt het gebruikt om gas te produceren. Wat overblijft gaat naar de wormenkwekerij, waar het wordt omgezet in compost; microbe-rijk supervoedsel voor planten. Dit gebruiken we als voeding voor de planten op de daktuin. We brengen alle bacteriën en het leven terug naar ons voedsel door het zogenaamde ‘afval’ terug te brengen naar de bodem. Ik geloof dat het zo bedoeld is, je kunt alles steeds opnieuw gebruiken. Het moet een gesloten lus zijn, net als in de natuur.

Zero-Waste restaurants

Tussen 2008 en 2012 opende ik vijf zero-waste restaurants. We elimineerden ook alle chemicaliën. De wijn tapte ik uit vaten, die ik liet vullen door wijnboeren in de Yarra Valley. We maakten zelf boter en maalden ons eigen graan. Ik begreep niet dat mensen niet zagen wat ik zag, maar het had tijd nodig. Nu we 12 jaar verder zijn, moet men nog steeds wennen aan mijn ideeën, toch zijn de mensen er nu klaar voor.

Educatie van kinderen

Doordat daarna een aantal projecten waar ik veel energie in gestoken had, niet doorgingen, kon ik de afgelopen vijf jaar tijd doorbrengen met mijn kinderen. Het is fijn met ze samen te zijn en ik leer ook van ze. Van het begin van hun schooltijd kookte ik in hun klas. De school bouwde de bibliotheek om tot keuken. Alle klassen verbouwen groenten in hun eigen schooltuin, we plukken de groenten samen en koken met elkaar. Het is prachtig om te zien hoe kinderen genieten van het kweken, plukken en koken.

Mentaliteit van de jongere generatie

De hoofdontwerper van Mercedes vertelde me dat ze zich niet echt zorgen maken over concurrentie, maar dat ze zich wel veel zorgen maken over de jongeren die helemaal geen behoefte meer hebben een auto te kopen. Ze delen auto's wanneer ze een auto nodig hebben, reizen met het openbaar vervoer of huren een scooter. Ik hou van de manier waarop jongeren naar dingen kijken. Ze hebben geen behoefte meer aan bezit en werken niet meer van 9 tot 5, maar vinden het vreemd dat mensen een groot deel van hun leven vastzitten in een baan die altijd hetzelfde blijft. Ze wisselen gemakkelijk van perspectief, zijn flexibel en zitten niet vast aan ideeën. Dat is de mentaliteit die we nodig hebben.

Waar is het begonnen?

Ik weet het niet. Tot mijn negende jaar woonde ik in Nederland, in die tijd leerde ik veel van mijn moeder. Ze schilderde, maakte kunst, bewerkte hout, maakte bloemstukken, ze deed van alles. We bezochten samen kunstenaars in hun atelier. Toen ik een jaar of 5 was zei mijn lerares Els tegen mijn moeder dat ze het haar een goed idee leek mij meer met kunst te laten werken en dat ik mij misschien kon laten begeleiden door een lokale kunstenaar.

Mijn moeder benaderde Jan Hollenberg en hij nam mij elke woensdagmiddag mee. Hij leerde mij veel en ik vond het geweldig. Ik startte met tekenen met houtskool, daarna schilderde ik met aquarel en uiteindelijk met olieverf. Jan Hollenberg leerde me dingen waarderen als schaduw en licht, dingen waar je weinig aandacht voor hebt als je zo jong bent. Hij leerde mij anders naar dingen te kijken, ik begon de schoonheid die ons omringt te waarderen, overal en altijd. Het is mij altijd bijgebleven.

Mijn vader leerde mij dat we zuinig moeten zijn op de natuur, hij wees mij op vluchtpatronen van vogels, vormen van wolken, hoe planten groeien. Hij gaf zijn liefde voor de natuur aan mij door en was ook heel praktisch, pragmatisch en werkte hard. De dingen simpel en eenvoudig houden was zijn handelsmerk. Hij gebruikte oude gezegden om zijn ideeën kracht bij te zetten maar was ook een groot voorstander van het ontwikkelen nieuwe ideeën, waar wij ons dan weer aan aan moesten passen. Stilstand is achteruitgang, zei hij vaak.

Image
Joost werkt, op jonge leeftijd, samen met zijn familie op het land
Joost werkt, op jonge leeftijd, samen met zijn familie op het land

In Australië moest mijn familie een bedrijf opbouwen, ik vond dat heerlijk. Mijn ouders bouwden samen met mijn broers een ketelhuis en een koelcel voor de bloembollen. We gebruikten eenvoudige en goedkope materialen die we onderweg vonden of van buren of kennissen kregen. Zo heb ik geleerd dat je datgene wat je nodig hebt vaak gemakkelijk zelf kunt bouwen. Mijn broer Piet kocht een lasmachine en leerde me hoe ik moest lassen. Dit doe ik nog steeds, daar ontstond mijn liefde voor staal. Als we een deur nodig hadden, maakten we die met de spullen die we hadden. Elke keer als we de kas uitliepen met armen vol bloemen, moesten we de deur sluiten. Dus maakten we een emmer aan een touwtje en stopten er stenen in. Daardoor ging de deur vanzelf dicht, kleine, eenvoudige dingen. Ik maak nog steeds meubels van materialen die ik vind; ik hergebruik zo'n beetje alles wat beschikbaar is.

Nederland

Op 12-jarige leeftijd kweekte ik mijn eigen bloemen, toen zat ik nog op de basisschool. Zo verdiende ik zakgeld. Toen ik 19 was verliet ik Australië om de wilde bossen in Nepal in het voorjaar te zien bloeien. Ik reisde door naar Nederland, waar ik de zomermaanden doorbracht op de tulpenkwekerij van mijn oom en tante. Dat was een leerzame periode. Terug in Australie ging ik bloemen van familie en andere bloemenkwekers exporteren naar de Filippijnen, Nieuw-Caledonië en Hong Kong. Tijdens de crisis in Azië in 1997 stortte alles in en ging ik weer aan het werk voor het bedrijf van mijn broers.

Flemington Race Course - Melbourne Cup

In die tijd startte ik met het maken van bloemwerken in restaurants en winkels, in 2000 opende ik mijn bloemenwinkel in Melbourne. Het bloemwerk combineerde ik met kunstwerken die ik maakte van afval, daar werd ik bekend mee. Na een aantal exposities ging ik ook interieurs ontwerpen voor bars en restaurants en in 2006 vroeg Macquarie Bank mij een compleet gebouw te ontwerpen voor de Flemington Race Course voor The Melbourne Cup. Dat was spannend, de stands op The Melbourne Cup krijgen veel aandacht en de ene stand is nog luxueuzer dan de ander. Tussen al die luxe kwam ik met mijn upcycled afval, ik bouwde een stand met gerecyclede banden en vezels, organische stoffen en verpakkingskratten. De stand kreeg veel aandacht en het jaar daarna kreeg ik de vrije hand, het moest groter en innovatiever worden. Dat is waar the Greenhouse begon.

Greenhouse Federation Square 2008

In het volgende jaar onwierp ik mijn eerste Greenhouse voor The Melbourne Cup maar het plan werd afgewezen omdat het een gebouw was en geen stand. Bij de gemeente hadden ze mijn plannen wel gezien en ze waren zo enthousiast dat ze mij vroegen het ontwerp te bouwen op Federation Square, dezelfde plek waar we nu deze Greenhouse bouwen. Het doel was een zero-waste gebouw te bouwen van recyclebare en natuurlijke materialen zonder gebruik van chemicaliën. Het werd een restaurant, mijn duurzame horecasystemen werden beschouwd als zeer innovatief, maar het zijn feitelijk allemaal systemen uit het verleden.

Image
Greenhouse Sydney
Greenhouse Sydney

Greenhouse Sydney

Daarna werd ik gevraagd Greenhouses te bouwen in Milaan, Londen en andere internationale steden. Diverse projecten gingen niet door, maar Perth en Sydney wel. In Sydney bouwden we naast The Rocks, met uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge, zonder twijfel de meest iconische plek in Australië. Het was ongelofelijk. In het restaurant was plaats voor 70 mensen, op het dak nog eens 100. Er stonden elke avond honderden mensen in de rij om naar binnen te kunnen. Ik ontwikkelde de duurzame systemen door, waarbij ik alle dranken, inclusief wijn en melk, uit vaten schonk. In 2012 hebben we op verzoek van het Melbourne Food and Wine Festival voor het eerst urine gebruikt, ‘Joost takes the piss’, wat wij gebruikten en ook onder de aandacht brachten als waardevol en duurzaam alternatief voor kunstmest. Ik haalde energie uit bakolie die we gebruikten en composteerde organisch afval in vaten.

Silo

Silo opende in 2012, het eerste restaurant ter wereld dat werkte zonder afval te produceren. Dit restaurant gebruikte alle systemen uit mijn Greenhouse. Silo London, dat is gestart door Douglas McMaster die samen met mij in Melbourne werkte, werkt op dezelfde manier. Hij schenkt geen wijn uit vaten, dat is in Engeland lastiger. In 2014 opende ik Brothl, waar we bouillon maakten van afval van high-end restaurants. Elke week haalde ik zo'n 100 kilo botten, vis en broodafval op en maakte er voedzame soepen van. De resten daarvan gebruikte ik weer als compost in mijn tuin in Monbulk, waar we bomen kweken voor het bladerdek en de bloemen. Daar maak ik mijn bloemwerk mee.

Greenhouse Federation Square 2020

In deze Greenhouse komt al mijn kennis samen. Alle systemen, recepten en onderzoeken zijn voor iedereen zichtbaar. Mijn doel is tonen wat mogelijk is, een inspiratiebron zijn voor anderen, laten zien hoe je alles kunt toepassen zodat deze manier van leven over de hele wereld kan worden verspreid. Ik wil dat dit project een katalysator voor verandering is. Door mensen als Elon Musk, komt er verandering. De grootste aandeelhouders van autobedrijven zijn oliemaatschappijen, zo houden ze elkaar in stand. Je hebt visionairs nodig om veranderingen door te voeren. In juni 2019 overschreden we het gebruik van 100 miljoen vaten olie per dag, niemand had ooit gedacht dat het moment zou komen dat we zoveel olie wereldwijd zouden gebruiken. Het is niet nodig en de gevolgen als we zo blijven leven zijn rampzalig.

Wie zou je graag willen ontmoeten?

Robert Kennedy Jr, Greta Thunberg, Sir David Attenborough of Barack Obama. 12 Jaar geleden, toen hij tot president werd gekozen, werkte ik al aan mijn projecten. Maar ik heb in mijn leven al zoveel interessante mensen ontmoet. Als je passievolle projecten als deze realiseert, worden ze magneten voor mensen met dezelfde interesses. Ik ben echt gezegend met zoveel inspirerende mensen om mij heen in de loop der jaren.

Zero-Waste Dinner New York

In 2018 organiseerde ik een Zero-Waste Dinner in New York met Douglas. Iemand had zijn restaurant een week lang ter beschikking gesteld en elke avond kookten we voor onze gasten. De eerste dag klopte er iemand op een deur, ik opende hem en er kwam een man binnen met een krat wortels. Later bleek dat die deur al 20 jaar niet meer gebruikt was. Die man was Ben Flanner, de ontwikkelaar van de grootste dakboerderij ter wereld op het dak van een fabriek in New York. Hij vertelde me dat we die avond samen een lezing zouden geven. Hij vroeg me om langs te komen, maar ik had de tijd niet.

Via internet ontdekte ik in die dagen dat een goede vriend van mij was vermoord door een terrorist. Ik kende hem zo goed, het nieuws bracht mij totaal van mijn stuk. Ben hoorde wat er was gebeurd en zei dat hij me de volgende ochtend zou komen ophalen. Hij liet me zijn daktuin zien, we praatten de hele dag en hij was er voor me toen ik iemand nodig had. Dat vergeet ik nooit meer, dat zijn speciale momenten die je je altijd zult herinneren.

We hebben ontzettend veel geluk, je moet geluk ook voor jezelf creëren. Mijn vader wilde naar Australië emigreren, dus regelden mijn ouders gingen dat, ook al was het niet makkelijk. Ik hou heel veel van Nederland, maar ik weet zeker dat als ik er was opgegroeid, het anders zou zijn geweest. De kans is klein dat het in Nederland toegestaan werd zelf een schuur te bouwen. Juist deze dingen hebben een enorme invloed op mij gehad, ik leerde veel omdat we het zelf moesten regelen. Mijn familie heeft me laten zien dat je alles wat je nodig hebt zelf kunt maken en dat je kunt genieten van het maakproces.

Vanavond plukte ik paddenstoelen voor het diner in een bos 500 meter hiervandaan. Dat is zo mooi, mijn dochters vragen in januari al of de wilde paddenstoelen er al zijn. We gaan met vrienden en familie op pad om de paddenstoelen te plukken in het wild en genieten er enorm van. Het is de beleving, samen zorgen voor het eten. Zo hoort het te zijn; leven tussen het eten, samen koken. Aandacht besteden aan ons welzijn en de toekomst van onze kinderen.

Alle informatie omtrent het project vind je op de website. Boek een tour door het project, bekijk livestreams, boek een diner of, als je het project zelf niet kunt bezoeken; bekijk het project via the virtual tour.

Instagram: Joost Bakker

Instagram: Future F0od System

Instragram: Chef Matt Stone

Instagram: Chef Jo Barrett

Document
Document.pdf (892.94 KB)

 

 

Joost Bakker 14 augustus 2020

 

Future Food System

Future Food System is een zelfvoorzienende, gesloten kringloop, dat onderdak, voedsel en energie biedt aan zijn bewoners.

Het door de mens aangestuurde systeem zal de natuur nabootsen; upcyclen van wat we nu als 'afval' beschouwen, om heerlijke voeding, rijk aan voedingsstoffen, te verbouwen.

Toegankelijk & betaalbaar

Het concept is zo ontworpen dat alle bouwprocessen en woonsystemen zichtbaar zijn voor het publiek: - Open source ontwerp - Target bouwmaterialen en fabricage: $350K AUD - Educatie via sociale media: opbouw van details, informatie over duurzaam leven, recepten.

De bewoners Jo Barrett en Matt Stone

De bekroonde chef-koks Jo Barrett en Matt Stone zullen 8 maanden in residentie leven; Zij kweken, oogsten en koken het voedsel afkomstig uit het project. Future Food System zal speciale gasten ontvangen, waaronder influencers en educators, die worden aangemoedigd om hun ervaring en kennis te delen via sociale media. Alles in het project zal geregistreerd en openbaar gemaakt worden, van de luchtkwaliteit in de woning (onder andere vanwege de aanwezigheid van natuurlijke elementen in het pand) tot het monitoren van de darmflora van de bewoners. De voeding die in het project gekweekt wordt zal vergeleken worden met vergelijkbare voeding uit de supermarkt, om de verschillen in voedingsstoffen te onderzoeken.

58% van de koolstofuitstoot in de wereld wordt veroorzaakt door ons huidige voedselsysteem Transport is verantwoordelijk voor slechts 17%. De Wereldbank

Jaarlijks kost voedselverspilling de wereldeconomie $940B. Voedsel- en Landbouworganisatie, Verenigde Naties

Bodemexploitatie heeft essentiële vitaminen en mineralen onttrokken aan het voedsel dat we nu eten. Voedsel- en Landbouworganisatie, Verenigde Naties